Aleksander Janowski w kolejnym urywku.

Fragment Spirali


-Czy naprawdę nie boisz się tam pracować - dotarło do mnie naraz jej pytanie. Musiałem się zamyślić.
-Dlaczego miałbym się bać? – odpowiedziałem pytaniem na pytanie.
-Wszyscy mówią, że tam ruska mafia rządzi.
Musiała widocznie spytać, dlaczego pracuję w banku w rosyjskiej dzielnicy Nowego Jorku.
Nie ona pierwsza.
-Bo znam ich język. Czasami przychodzą sympatyczne babcie w wełnianych chustach czy dziadkowie obwieszani medalami za II wojnę, i ani słowa po angielsku. Więc jestem potrzebny.
-Dlaczego z medalami? - dopytywała się dziewczyna, siedząc ze skrzyżowanymi nogami, z beżowym prześcieradłem pod brodą, opierając się o jasnożółte poduszki.
-Bo uważają, że jak pozawieszają na piersi te sowieckie nagrody państwowe, to ich w amerykańskim urzędzie będą bardziej szanować. W Rosji tak jest.
-A mafii się nie boisz?
Nie ona pierwsza mnie o to pyta, więc odpowiedź mam od dawna przygotowaną.
-Jaka mafia? Widziałaś tam kiedykolwiek Wanię czy innego Stiopę biegającego po ulicy z karabinem maszynowym? Bulwarowa prasa jak zawsze przesadza, w pogoni za sensacją.
-No dobrze - łaskawie zgodziła się. „Wiesz na pewno, że mafia to abrewiatura”.
-Nie tylko - stwierdziłem autorytatywnie - ale i porwania, zabójstwa, wymuszenia, rozboje…
Zaśmiała się głośno. Jej kieliszek przechylił się, roniąc kilka kropli na kremowe prześcieradło.
-Co innego mam na myśli. Samo słowo „mafia” to jest skrót z kilku słów.
-Serio? - zdziwiłem się. „Z jakich”?
-Pamiętasz z historii, że armia napoleońska okupowała kiedyś Włochy? - zwilżyła usta szampanem.
-Hm…musiałem wtedy mieć grypę albo szkarlatynę i chyba nie byłem na tej lekcji - tłumaczyłem się żartobliwie.
-No tak. .. w każdym razie po jakimś czasie na okupowanych terytoriach narastał - mówiąc współcześnie
-antyfrancuski ruch oporu.
-Rozumiem - potwierdziłem, że jej wysiłek nie idzie na marne.
-I Włosi pisali na murach ”śmierć wszystkim Francuzom, niech żyją Włochy”.



-Ładnie - stwierdziłem. Tylko strasznie długie. Zanim to napiszesz, już cię patrol francuski pochwyci. I podstawi pod tą samą ścianą. Na tle twojego świeżutkiego napisu.
-Słuszne rozumowanie. Twoje zdrowie - uniosła kielich.
-Nasze - skorygowałem. Nasze wspólne. I za twój przyszły awans.
Wypiliśmy, trącając się. Kieliszki pięknie dzwoniły. Idylla.
Iwona zaczęła pisać palcem na mojej piersi.
MORTE

i niżej

ALLE


i niżej


FRANCJA

i niżej

ITALIA


i jeszcze niżej

AVIVA

-Czytaj same pierwsze litery - położyła rękę w okolicy tego ostatniego słowa.



-MAFIA - powiedziałem posłusznie, zduszonym głosem, myśląc o czymś zupełnie innym. Na moich palcach można było naraz policzyć do dwudziestu jeden.