CEPEDE
- Zachodzę w głowę, panie redaktorze…
- Odradzałbym, panie Janie. To niebezpieczne w pana wieku. A dlaczego, swoją drogą, pan to nieopatrznie czyni?
- Bo czytam taką ulotkę, co lekarz mojej Gieniuchni wręczył…i się wzdrygam.
- O tak? Co dolega szanownej małżonce?
- Jej to nic, na szczęście, ale teściowej w Polsce…owszem.
- To dlaczego specjalista przepisuje lek szanownej pani Eugenii?
- Wiem. Długo.
- Nic pan nie wie. Miesiące całe, w przypadku poważnej choroby, chyba że na prywatną wizytę kogoś stać. Teściowa, niech jej pan Bóg odpuści jej winy, jaka jest każdy widzi, ale nadmiarem posiadania nie grzeszy.
- Nie ona jedna, panie Janie, nie ona jedna. Też rodzinie w Kraju podrzucamy różne leki, kupowane okazyjnie. Staramy się, by nie były zbyt przeterminowane.
- I tu znów pan redaktor, mimo że żurnalista, trafił w cel. I dlatego znajomek - lekarzyna tę receptę na Gieniuchnę wystawił, abyśmy mogli te piguły wykupić i przez znajomą stewardesę do Rzeszowa wysłać.
- Dreamlinerem? Sam bym się przeleciał.
- Pan redaktor to jest pies na stewardesy. Wszyscy to wiedzą. Tylko pani reaktorowa pozostaje nieuświadomiona. Jak pan to robi?
- Ależ panie Janie, mówię o samolocie, który skupia w sobie najnowsze osiągnięcia amerykańskiej myśli technicznej…
- I dlatego długo stał uziemiony?
- Odeszliśmy od tematu, drogi Panie Janie. Na co więc choruje szanowna małżonka…eee…. Szanowna teściowa, chciałem powiedzieć?
- CePeDe, powiedział ten konował. Coś na płuca jej padło i to lekarstwo ma przedłużyć życie o dwadzieścia lat. Tak zapewniał, bezczelny.
- Aż tyle? Nie do wiary!
- Widzi pan. Też się przeraziłem… Dlatego Gieniucha nakazała mi spać osobno…na wąskim tapczanie.
- Ależ ja w innym aspekcie, panie Janie. Wyraziłem podziw dla amerykańskiej nauki medycznej.
- Też tak kochanej Gieniuchni usiłowałem potem wytłumaczyć. Że się z tego cieszę. Zaparta jednak kobieta pozostaje w sobie.
- I co tam pan w tej ulotce takiego wyczytał, że aż tak pana zmartwiła?
- Po kowbojsku wprawdzie wydrukowali, ale niektóre wyrazy już znam z widzenia i mi się nie podobają. Niech pan redaktor sam spojrzy.
- Pokaż pan. Tak…tak … „skutecznie leczy rozedmę płuc”…ależ to wspaniale.
- Niech redaktor tam dalej popatrzy.
- „…może spowodować postanie nowotworu, wylew krwi do mózgu, atak serca ze zgonem śmiertelnym…Rany Boskie! Trzeba być zdrowym jak koń, żeby ten środek przyjmować.
- Właśnie. Chorej to mamy dawać? Pan ich opisze, panie redaktorze, w swoim szmatławcu. Skrytykuje mocno. Wstydu i resztek sumienia nie mają…biznesmeny zdrowotne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz