Co ja będę gadać....

Nic tak nie boli ,jak nie spełnione marzenia... Bo jakież to życie....my tu, a one tam gdzieś, gotowe by je spełniać....a między nam przepaść, ogromna, nie do przeskoczenie, nie do przepłynięcia, nie do przebycia....
Nic tak nie męczy jak nuda....bezsilna nuda z której nie ma wyjścia.
Z własnego wyboru człek z nudą się połączył i więzi tej nic rozerwać nie może, bo ta wiedźma trzyma i drwi jeszcze na widok szarpania się w chomącie....
Nie.... nie wydostaniesz się człeku ze swego nudnego bytu. Niby siecią pajęczą opleciony, czekaj teraz aż cię mole zeżrą.....

Z wrodzonej...że tak się wyrażę grzecznie... naiwności ( czytaj durnoty ) dałam się uwieść nudzie...
była wielka, jedna z tych co to krainę depresji zafundować gotowa i sama rykszą dowiezie...
Inicjatywa wszelka tonie przy niej w morzu bezradnych łez, a ona pyta tylko niewinnie:
-Co ja zrobiłam???
Nie jestem taka zła...

I wisi wiecznie jak medalion na szyji... Oddechem kark jeży i patrzy.....
Patrzy i podziwia..... patrzy przymilnie jak uzależnienie....
Szarp się o naiwności..... niszcz sidła bezsilności .....do zmęczenia ostatecznego.....
a wtedy ona znów przysiądzie się niewinna i błoga.... i znów usłyszysz znienawidzone zdanie.....
- Kocham Cię......nie wyobrażam sobie życia bez ciebie........................