Niech się nam szczęści ten nowy rok.

Tak , tak. Tyle tych życzeń było , wszystkie szczerze z serca płynące, a rok zaczął się zgodnie z pracą , jaką włożyliśmy w stare , wcześniejsze lata.
Do tego dołożyć plagę grypy, w natury szczerości nam daną i mamy obraz stycznia 2009 roku.
Czy oczekiwaliśmy czegoś innego?
Kokosów z nieba, czy zdrowia nagminnie fast foodami szarganego?
A może liczyliśmy ,że podwyżki ciemną chmurą wiszące nad krajem cudowny euro wicher nam zdmuchnie znad zatroskanych czół?

Och życie! Piękneś ty , nie powiem , tylko tak trudne do przeżycia.
A może ja jestem zwyczajnie uszczypliwa, może wraz z wirusem grypy zrzędliwość mam wszczepiona do duszy?

Wystarczy jednak wziąć do ręki poradnik Stwórcy. Dokładna analiza tekstu czarno na białym uświadamia, że lepiej nie będzie , bo zwyczajnie lepiej być nie może. Zagalopowaliśmy się w tym pędzie po luksusy i władze zbyt daleko, byśmy potrafili ( jako całość) odnaleźć drogę powrotną.
Ganiamy po galaktykach , szukając nie wiadomo czego , a naszą planetę topimy w śmieciach , przemocy, rozpasaniu i nienawiści. O GŁODZIE nawet strach wspominać.
Plaga goni plagę jak zdziczałe stado mustangów, tratujące wszystko na swej drodze.
Pojedyncze krzyki o rozwagę nawet słyszymy… nie żeby je ignorować, o nie…
Tylko energii nie starcza na reakcję, bo przecież „ ktoś „ w tym czasie okaże się być lepszy w „czymś” od nas.

Tak siedzę sobie , walczę z grypą i przygnębieniem. I wzdycham raz po raz do Boga, że niech już stracę , a co tam , mogę ponieść ofiarę i zginąć razem z tym rozpasanym światem. Bo my – gatunek homo sapiens jakoś nie sprawdzamy się w pomyśle zaludnienia Ziemi.
I gdzie tkwi szczegół?
Odpowiedź prosta … diabeł tkwi w szczegółach.

Renata Grześkowiak